فشردگی طناب نخاعی که به آن میلوپاتی اسپوندیلوتیک گردنی (CSM) نیز گفته می شود در اثر هر شرایطی که بر نخاع فشار وارد می کند، ایجاد می شود.

طناب نخاعی دسته ای از اعصاب است که در وسط پشت قرار دارند. پیام هایی را از مغز به ماهیچه ها و بافت های نرم ارسال می کند. همانطور که طناب نخاعی به سمت پایین حرکت می کند، توسط ستون مهره ای محافظت می شود، که پشته ای از استخوان است که بدن را به حالت عمودی نگه می دارد. اعصاب نخاع از سوراخ های مختلف بین مهره ها و سپس به ماهیچه ها می گذرد.

فشردگی طناب نخاعی می تواند در هر جایی از ستون فقرات، از جمله در گردن (ستون فقرات گردنی) و بالاتنه (نفقه سینه ای) رخ دهد. علائم فشرده شدن طناب نخاعی ممکن است به طور ناگهانی یا تدریجی ایجاد شود. این بیماری قابل درمان است و درمان می تواند شامل درمان های حمایتی، دارو و جراحی باشد.

علائم فشردگی طناب نخاعی

بسته به علت فشردگی نخاع، علائم ممکن است آهسته یا سریع ایجاد شوند. برخی آسیب ها ممکن است علائم فوری ایجاد کنند. برخی از شرایط سلامتی – مانند تومور یا عفونت – ممکن است علائمی را ایجاد کنند که به تدریج طی روزها یا حتی هفته ها ظاهر شوند. ساییدگی و پارگی ستون فقرات سال ها طول می کشد تا ایجاد شود.

علائم رایج فشردگی نخاع عبارتند از:

  • مسائل مربوط به تعادل
  • درد و سفتی در گردن، قسمت فوقانی پشت یا پایین کمر
  • درد سوزشی که به بازوها، باسن یا پایین پاها گسترش می یابد، سیاتیک نامیده می شود
  • بی‌حسی، ضعف و یا گرفتگی در دست‌ها، بازوها یا پاها
  • از دست دادن احساس در پا
  • مشکلات هماهنگی دست
  • ضعف یک پا یا هر دو پا که منجر به لنگیدن می شود

فشرده سازی نخاع ممکن است بر مهارت های حرکتی ظریف و هماهنگی تأثیر بگذارد. این شامل هماهنگی عضلات ظریف و فعالیت های روزانه مانند دست خط یا بستن دکمه های پیراهن می شود. فشردگی طناب نخاعی همچنین ممکن است بر راه رفتن (نحوه راه رفتن فرد)، رفلکس ها، دامنه حرکتی و حرکت عضلات تأثیر بگذارد.

سندرم دم اسب

فشار بر روی کمر می تواند علائم جدی تری ایجاد کند که مشخصه وضعیتی به نام سندرم دم اسب است. سندرم اسب دم اسب یک اورژانس است و نیاز به مراجعه به اورژانس دارد.

علائم عبارتند از:

  • از دست دادن کنترل مثانه یا روده
  • بی حسی شدید و فزاینده بین پاها، قسمت داخلی ران و پشت پاها – علامتی که به عنوان بی حسی زین شناخته می شود.
  • درد و ضعف شدیدی که به یک یا هر دو پا گسترش می‌یابد و حرکت (حتی در حالت نشسته) یا راه رفتن را سخت‌تر می‌کند.
  • در افراد مبتلا به سندرم دم اسبی، فشرده سازی به ستون فقرات کمری (کمر) در زیر مخروط مدولاریس (قسمت پایینی نخاع) محدود می شود.

برای تشخیص یا مراجعه فوری به پزشک، لازم نیست تمام علائم سندرم دم اسب را تجربه کنید. مراقبت فوری پزشکی برای جلوگیری از آسیب ماندگار و فلج دائمی احتمالی پاها مهم است.

دلایل فشردگی طناب نخاعی

فشردگی نخاع دلایل ممکن متعددی دارد. با این حال، در برخی موارد، فشرده سازی می تواند به طور ناگهانی ایجاد شود و هیچ علت شناخته شده ای را نمی توان تعیین کرد.

علل بالقوه فشردگی نخاع عبارتند از:

شرایط دژنراتیو: بیماری دژنراتیو دیسک بخشی طبیعی از پیری است. این زمانی اتفاق می‌افتد که دیسک‌های مهره‌های گردن یا پشت شما فرسوده شوند.

  • آرتریت روماتوئید: آرتریت روماتوئید (RA) بیماری است که در آن سیستم ایمنی به بافت های سالم خود حمله می کند. در RA، سلول های ایمنی به سینوویوم، غشای نازک پوشاننده مفاصل حمله می کنند. این فرآیند التهاب نامیده می شود و با ملتهب شدن سینوویوم، احساس درد و سفتی خواهید داشت. التهاب طولانی مدت در ستون فقرات گردنی می تواند مفاصل فاست را از بین ببرد. مفاصل فاست شما مفاصلی در ستون فقرات هستند که کمر شما را انعطاف پذیر می کنند و به شما امکان خم شدن و پیچ خوردن را می دهند. هنگامی که این اتفاق می افتد، مهره فوقانی روی مهره تحتانی می لغزد و باعث فشردگی می شود.
  • فتق دیسک: هنگامی که مرکز ژله مانند آن – که هسته پالپوسوس نام دارد – به حلقه بیرونی آن (حلقه فیبروزوس) فشار می آورد، فتق دیسک ایجاد می شود. اگر دیسک به شدت فرسوده یا آسیب دیده باشد، ممکن است هسته تا انتها فشرده شود. وقتی فتق دیسک به سمت طناب نخاعی بیرون می‌زند، به نخاع فشار وارد می‌کند و باعث فشردگی می‌شود. فتق دیسک همچنین می تواند با حرکات بلند کردن، کشیدن، خم شدن و چرخش رخ دهد.
  • صدمات: هر گونه آسیب به ستون فقرات – مانند تصادف اتومبیل، آسیب ورزشی یا سقوط – می تواند منجر به فشردگی نخاع شود.
  • خارهای استخوانی: با افزایش سن، دیسک های ستون فقرات او شروع به از دست دادن قد می کنند و شروع به برآمدگی می کنند. آنها همچنین محتوای آب خود را از دست می دهند، خشک می شوند و سفت می شوند. نتیجه کاهش فضای دیسک و از دست دادن ارتفاع فضا است. وقتی این اتفاق می‌افتد، مهره‌ها به هم نزدیک‌تر می‌شوند و بدن با تشکیل خارهای استخوانی در تلاش برای تقویت دیسک به دیسک فرو ریخته پاسخ می‌دهد. خارهای استخوانی باعث سفتی و باریک شدن کانال نخاعی می شوند و شروع به فشرده شدن نخاع می کنند.
  • تومورها: گاهی اوقات تومورهای سرطانی و خوش خیم (غیر سرطانی) در فضای نزدیک نخاع رشد می کنند. تومور ممکن است به بند ناف فشار وارد کند و باعث فشرده شدن شود.تومورهای ستون فقرات به طور بالقوه می توانند باعث فلج و مشکلات عصبی شوند. گاهی اوقات، این رشدها تهدید کننده زندگی هستند و می توانند منجر به ناتوانی دائمی شوند.درمان برای اکثر تومورها ضروری است و ممکن است شامل جراحی و دارو باشد. اگر تومور سرطانی باشد، پرتودرمانی و/یا شیمی درمانی توصیه می شود.

عوامل خطر

هرکسی ممکن است به نخاع خود آسیب برساند یا به بیماری مبتلا شود که منجر به فشردگی نخاع شود. در حالی که آسیب منبع اصلی است، برخی از علل نیز عوامل خطری هستند که ممکن است خطر ایجاد فشردگی نخاع را افزایش دهند.

به عنوان مثال، شیوه‌های ضعیف بلند کردن می‌تواند خطر آسیب‌دیدگی گردن یا کمر را در فرد افزایش دهد و منجر به فشردگی نخاع شود. علاوه بر این، افرادی که به استئوآرتریت و آرتریت التهابی مبتلا هستند، در معرض افزایش خطر ابتلا به فشردگی نخاع هستند.

درمان فشردگی طناب نخاعی

درمان فشرده سازی نخاع به علت و نوع علائمی که تجربه می کنید بستگی دارد.

بسیاری از موارد فشرده سازی نخاع نیاز به جراحی دارند، اما در موارد خفیف، پزشک شما ممکن است درمان های غیرجراحی را برای کاهش درد و بهبود کیفیت زندگی شما مانند دارو و فیزیوتراپی توصیه کند.

داروها
برای بسیاری از افراد، داروها می توانند به بهبود علائم کمک کنند. این شامل:

داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs): NSAID ها مانند ایبوپروفن، آسپرین و ناپروکسن می توانند به تسکین و کاهش التهاب کمک کنند.

کورتیکواستروئیدهای خوراکی: کورتیکواستروئیدهای خوراکی می توانند به تسکین درد و کاهش التهاب کمک کنند.

تزریق استروئید اپیدورال: تزریق استروئیدی که در فضای کنار ستون فقرات اپیدورال (پوشش نخاع) تزریق می شود می تواند به کاهش التهاب موضعی و تسکین درد و تورم کمک کند. تزریق فشار روی ستون فقرات را کاهش نمی دهد.

فیزیوتراپی
تمرینات فیزیوتراپی می تواند به کاهش درد، تقویت عضلات گردن و افزایش انعطاف پذیری کمک کند. همچنین می تواند به حفظ قدرت و استقامت کمک کند تا بهتر بتوانید فعالیت های روزانه خود را انجام دهید. دستکاری کایروپراکتیک برای افراد مبتلا به فشردگی نخاع توصیه نمی شود.

جراحی
هنگامی که درمان غیرجراحی علائم را کاهش نمی دهد، ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی ممکن است با شما در مورد اینکه آیا جراحی می تواند کمک کند یا خیر صحبت کند. جراحی رفع فشار ستون فقرات به روش‌های مختلفی برای تسکین علائم فشار بر روی نخاع یا ریشه‌های عصبی اشاره دارد. آنچه ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما توصیه می کند به عوامل زیادی بستگی دارد، از جمله علائم تجربه شده و چه قسمت هایی از نخاع درگیر است.

گزینه های جراحی عبارتند از:

  • دیسککتومی: این روش شامل برداشتن بخشی از دیسک برای کاهش فشار از روی ریشه های مجاور است.
  • کورپکتومی: کورپکتومی شامل برداشتن قسمتی یا تمام بدن مهره برای برداشتن فشار نخاع و اعصاب است. این روش معمولاً با نوعی دیسککتومی انجام می شود.
  • لامینوتومی یا لامینوتومی: لامینوتومی شامل برداشتن لامینا، قوس استخوانی نخاع است. با لامینکتومی، کل لامینا برداشته می شود. برداشتن لامینا باعث افزایش اندازه کانال نخاعی برای کاهش فشار می شود.
  • فورامینوتومی یا فورامینکتومی: هر دوی این روش ها برای گسترش انتهای ریشه های عصبی که با برداشتن مقداری استخوان و بافت از نخاع خارج می شوند، انجام می شود. فورامینکتومی شامل برداشتن مقادیر زیادی از استخوان و بافت است.
  • حذف استئوفیت: این روش شامل برداشتن خارهای استخوانی است.

 

 

کلمات مرتبط :

فشردگی طناب نخاعی – درمان فشردگی نخاع – جراح نخاع و ستون فقرات – بهترین جراح اسکولیوز